VIRAN OLDU ILLERIMIZ

VIRAN OLDU ILLERIMIZ   

Adil Akkoyunlu 

Nice emek verilip imar edilen yerler,         

Hele gel de gör gardas; issiz bir viran olmus.       

Baslar, kollar, bacaklar… Taninmiyor cesetler.    

Sütun gibi binalar yer ile yeksan olmus.  

Kiyilmaz elli bin can, gömülürken topraga,     

Basucunda yas döken bak yine yâran olmus.   

Ne evler, ne esyalar; ne çarsi, pazar kaldi.     

Rüya miydi görülen? Hepsi bir yalan olmus.     

Anilar da yikildi, yuvalarla beraber. 

On bir cennet bahçesi, koca kabristan olmus.     

Zenginler de kuyrukta; su, çorba, çorap için. 

Nazli gitti gidenler, kalan perisan olmus.  

Türkülerimiz vardi mutluluk üzerine.

Artik duyulan yalniz ah ile figan olmus.   

Aglama güzel yurdum; dayanmiyor yürekler.   

Daglanan gönüllere ekilen hicran olmus.  

Gelmesin artik bahar, açacak gül mü kaldi?     

Bülbüller uçup gitti, bagçeler hazan olmus.

Çok agir bir sinavdi alti subat depremi.        

Rabbe sükret ki Adil; sag kalan vatan olmus.