Gelme

Gelme…

Ruhum ayaz,

Mevsim zemheri

Mısralarım hüzün dolu

Küflenmiş sözleri serdin yoluma

Paslı bir sessizlik sardı ruhumu

Kelamlarım yetim, 

Masamda kırık kalem,

Duvarda asılı siyah beyaz resim,

Mim ile sin arasında kaldım

Sukut ettim sözün kıyılarında

Anamın dilinden oku beni

Ömrümün kurak mevsiminde

Yüreğime nişan alıp

En aşk yaramdan vurdun

Artık kabul olmayan bir duamsın

Sen dönmek istesen de

Artık seni karşılayacak kimse kalmadı 

İşte o kadar iyi değilim

Yenilen bir eşkıya gibiyim

Kızaran yüzümle gidiyorum

Bana da gitmenin en çok yakıştığı

Karlı dağlara uğurluyorum kendimi

Ve

Aynı yolu beraber yürüdüğümüzü

…sandığım insanlar

Kendi gideceği yere kadar,

…bizimle eşlik ettiler

Ve...

Yol vermez karlı dağlara bırakıp gittiler

Mehmet Ali ANŞİN
(Ebu Muhammed)