Derinlikten Yoksunuz

Saniyorum söyle bir cümle kurmami yadirgamazsiniz; günümüz insaninin en belirgin ve yaygin kaybi; insani derinligini yitirmis olmasidir…

Evet, insanin derin ve hazin kaybi, insani derinliktir…

Insanlarin kaygilarina, korkularina, kavgalarina bakip neleri kaybettiklerini anlamak mümkün…

Yogun bir insani krizin yasandigi günümüzde insani derinligimizden taviz verdikçe taninmaz hale geliyoruz…

Hümanizma çaginda insanin hakikati zedeleniyor, hüsran ve hicrani artiyor…

Deruniligini kaybeden insan donuk ve daginik… Dengesiz ve degersiz… Hatta densiz… Kariyer, kapital, kazanç dünyasinda doruklarda gezinse bile kalite ve karakter sorunu yasiyor… Kimlik ve kisilik krizini asamiyor… Servet içinde yüzüyor olsa bile iç sefaletini sonlandiramiyor… Bundan dolayi olsa gerek insandan insana nefret, siddet, vahset bir türlü bitmiyor bilakis toplumsallasiyor…

Sûreten insan olanlar sireten baska bir sey oluveriyor… Insan ama insanligi eksik… Derinlik yerini düskünlüge birakiyor…

Insani derinlik, incelik ve içtenlik gidince insanin içi bosaliyor… Ruhu daraliyor hatta ruhsuzlasiyor… Kendini dagitiyor…

Sig düsünceler, çig davranislar ve ham iliskilerle insanlik sinavini vermek mümkün olmuyor… Kaba kuvvet, kuru akil, ham bilgi insani olgunlastirmiyor…

Görsel çag, teshir toplumu, popüler kültür insana katma deger sunmuyor… Görüntü güzel olsa bile çogu zaman zihin kof, gönül bos… Karizma yerinde, karakter düsük…

Sahicilikten uzak sathiliklerle, içtenlikten yoksun imajlarla, derunilikten mahrum yapmacik davranislarla, yürekten beslenmeyen yüzeyselliklerle kulluk yürüyüsü sürdürülemez…

Askinligin anlam dünyasinda derinlesmeden, Islami ve insani durusumuzu uzun soluklu koruyamayiz…

Ailemize, toplumumuza, dünyamiza ve en önemlisi ötelerin ötesine borcumuzu ödeyecek, hesabimizi kolaylastiracak anlamli bir derinlige, yüce bir erdeme, güzel bir edebe acil ihtiyacimiz var…

Derinligimiz varsa dokunuslarimiz etkili, durusumuz saglam, duyarliliklarimiz güçlü olur… O takdirde davayi temsil ve teblig gücümüz artiverir… Ayni zamanda insani derinligimiz toplumsal gelisiminde anahtari olacaktir…

Siradanlasmanin, siliklesmenin, savrulmanin önüne ancak bu yolla geçebiliriz…

Evet, bu yolla gönlümüzde ötekilere yer açariz… Iç zenginligimizi insanliga sunariz… Kendimiz için degil, baskasi için yasama erdemini kusaniriz… Hatta kisisel gelisimimizi, gelecegimizi, mutlulugumuzu, basarimizi erteleyip ‘’ötekiler’’i dert edinebilecek bir olgunluga ulasiriz… Ancak öncelikle kendimizi kesfetmemiz, kendimizle barisik olmamiz gerekiyor… Hikmet arayisinda tutarli, irfan ikliminde kararli, müteal olanda israrli olma mecburiyetimiz var…

Iste bunun için öncelikle derin bir tefekkür, derin bir muhakeme kaçinilmazdir…

Insani derinlik, düsünsel yaraticilik, örneklikteki inandiricilik kullugumuza anlamli bir kivam kazandiracaktir...

Güzel’in yolcusu, Dogru’ nun takipçisi olmak o takdirde kolaylasacaktir… Yüzeyde gezinen insanlarla uzun soluklu yürüyüsün mümkün olmadigi bilinen bir gerçek… Vitrinlik insanlarla derinlikli degerlendirmeler yapamazsiniz…

Vizyoner fakat vazife bilincinden yoksun, nereye kadar yol alabilirsiniz?

Demem o ki, derinlemesine bir temizlik vakti… Sekilciligimize, yüzeyselligimize, yapayciligimiza, yapmacikligimiza tevbe zamani…

Tezkiye ve terbiye süreçlerinde daha fazla gecikemeyiz… Çünkü vicdanin derinligi, ruhun enginligi, gönlün zenginligi ve insanin olgunlugu bununla mümkün…

Derinlikli degerlendirmelerimizle yeniden dogrulur ve deger kazaniriz… Bize yönelik manipülasyonlari bosa çikaririz…

Iste görüyorsunuz; derdi ve o derde bagli derinligi olmayanlarin durumunu…

Hâsil- i kelam; iç tutarliligi olanlarin içtenligi ve derinligi de olur…

Düz ve donanimsiz insanlarla yola devam edilmiyor…

Yürekten gelmeyen yüzeysel iliskilerle ülfet hâsil olmuyor…

O halde Müslümanin tartismasinda, kavgasinda, mizahinda bile bir derinlik olmali diyorum…

En derin muhabbetlerimle…

(Bu yazida yer alan fikirler yazara aittir. Hikmet Akademisi’nin bakis açisini yansitmayabilir.)