Bismillah
Konusulmasi gereken meseleler yaninda biyografimin ne kadar önemi var bilmiyorum. Ancak kardeslerimin kendilerine göre hakli gerekçelerini dikkate alarak kisa bir özgeçmis yaziyorum.
1953 yilinda Izmir'in Basmane semtinde dogdum. Kendilerini rahmetle andigim babamin aldigi isçi maasi ve annemin oldukça tutumlu ev idaresi sayesinde aç ve açikta kalmadan büyüdüm. Iki yasinda dilimin tutulmasi ve bu tutukluk nedeniyle meramimi en kisa sekilde anlatabilme zorunlulugu, beni çok düsünen az konusan biri olmaya yönlendirdi. Varlik ve yaratilis hakkinda yogunlasan düsüncelerim yirmili yaslara geldigimde ve bana "Allah'a inaniyor musun?" denildiginde, beni "Inaniyorum dememin ötesinde kesinlikle Var" noktasina getirdi. Bunu söylerken Allah'in varligindan ne kadar emin isem kendi kullugumdan da o kadar gafildim. Basmane gibi her kötülügün merkezinde geçen delikanlilik yillarim, cahiliyeyi en koyu bir sekilde yasadigim yillar oldu. Zaten liseden sonra ailemin ve yakin çevremin ortak karariyla üniversiteye degil de askere gönderilmem, akillanip uslanmam noktasinda hakkimdaki son umuddu. Ne yazik ki bu umud gerçeklesmemis, askerden cahili sicilim daha da kabarmis bir sekilde dönmüstüm.
22-23 yasima geldigimde, o zamana kadar sadece arapçasinin oldugunu bildigim Kur'an-i Kerim'in türkçe mealinin de oldugunu ilk kez ögrendim. Bu beni çok heyecanlandirmisti. Çünkü o zamana kadar "Var, Var" dedigim Rabbimin kelamini yani Rabbimi dinleyebilecektim. Iste Rabbimin lutfuyla ilk kez yöneldigim ve dikkatle okudugum bu Kur'an bana pürüzsüz bir ayna olmus ve "Var" dedigim Rabbimin karsisinda bir kul vasfiyla varolmadigimi göstermisti. Bu yüce Kitab'da Rabbimi daha iyi farkettigim gibi seytani ve bazi seytani yaklasimlari da farketmistim. Mesela o zamana kadar bana "Madem Allah'a inaniyorsun, neden namaz kilmiyorsun?" diyenlere üst perdeden bakarak "Namaza durmak, Allah'in huzuruna durmaktir. Su an ki kirim ve pisligimle o huzura durmaktan utanirim" cevabini veriyordum. Ne güzel bir cevap ve seytanin ne kadar süslü bir vesvesesi degil mi? Iste Kur'an'i okudugum zaman üzerimdeki kiri ve pisligi giderebilecegim yegane banyonun, "Kirimle girmem" dedigim o Ilahi huzur oldugunu gördüm. Gösterene hamdolsun, sükürler olsun.
Yetmisli yillarin sonuna kadar Islami daha iyi ögrenebilmek, yasabilmek kaygisiyla bir çok gruba, cemaate girdim. Islam'a girmemin öncelikli nedeni olan Kur'an-i Kerim'i karsilastigim her konuda referans almam, bu grup ve cemaatlerden kisa sürede ayrilmama neden oldu. Kullukla ve ne yapilmasi gerektigiyle ilgili önemli sorularimiza cevap bulabilmek umuduyla kardeslerimizle Türkiye genelinde birçok yere gitmemize ve birçok kapiyi çalmamiza ragmen kisisel yorumlarin disinda aradigimiz Kurani cevaplarla karsilasmadik. 1980'e geldigimde distan umudunu kesmis ve dis dünyada bir sey aramaktan vazgeçmis bir müslüman olarak, sadece kendi kullugumla ilgili sorularima cevap bulabilmek için Kur'an çalismalarina basladim. Bastan sona okuyup fisleyerek devamli tekrar ettigim bu çalismalarda belli bir asamaya gelince, aradigimiz bütün önemli sorularin Kur'an'da cevaplandigini gördüm. Ilk yillarda yakin çevremdeki kardeslerimle paylastigim bu gerçekler, 1985'e geldigimizde bütün müslümanlarla paylasilmasi gereken gerçekler durumuna gelince Insan Dergisini yayinlamaya basladik. Yazar olma hevesinin de etkisiyle fazla düsünmeden aldigim bu karar, kisa bir süre sonra beni ciddi sikintilara ve pismanliklara düsüren bir karar olmustu. Çünkü suskunlugun güvenli gölgesine çekilip, kullugumu yasamak varken, Allah'in razi olacagi din adina konusmak ve böylesine bir sorumlulugu yüklenmek bana çok agir gelmisti. Önceleri heves ettigim yazarlik sifati ise bütün anlamini yitirmis, müslümanlik sifatimin gölgesinde bile kendisine bir yer bulamamisti. Nitekim bu düsüncelerle dergi yayinini durdurmaya ve yazmayi kesinlikle birakmaya karar versem de takdir olarak gördügüm bazi önemli gelismeler nedeniyle devam etmek zorunda kaldim.
Ilerleyen zaman içinde çalismalarimizin insanlara ve kardeslerimize yansiyan olumlu neticeleriyle karsilasmamizin verdigi hamd ve sevk duygulariyla bir süre devam eden dergi yayinimizi, daha sonraki yillarda kitab çalismalarimiz takip etti. Hem bu çalismalari sürdürüyor, hem yakin çevremdeki kardeslerimle programli dersler yapiyor, hem de Türkiye genelindeki kardeslerimizle her firsatta görüsmelere devam ediyordum. Ancak bu görüsme trafigi çalismalarimi etkileyen bir yogunluga geldiginde cevaplamam gereken önemli bir soruyla karsilastim. Ya oldukça yogunlasan bu özel görüsmelere devam edecek, ya da müslümanlarin genelini ilgilendiren meselelerdeki çalismalarima agirlik verecektim. Sinirli ömrümü ve Kur'an'dan aldigim maslahat anlayisini dikkate alarak özel görüsmeleri sinirli bir çerçeveye çekip, genele yönelik çalismalara yogunluk vermeyi uygun gördüm. Nitekim sani yüce Rabbimin verdigi güçle hala bu çalismalarin içindeyim. Bilinmesini isterim ki bütün çalismalarimi önce kendim, kendi kullugum için yapiyor ve bu çalismalardan öncelikle kendim faydalaniyorum. Zaten sizlerin de bildigi gibi ben de bana hayri olmayan bir çalismanin, baskalarina da hayir getiremeyecegini biliyorum.
Umarim çok kisa da olsa bu özgeçmis yeterli olacaktir. Tabi ki biyografi olarak bu yazdiklarim, Mehmed Alagas kardesinizle ilgili aydinlik satirlardir. Basir olan Rabbimin gördügü ve Alim olan Rabbimin bildigi Mehmed Alagas'in karanlik sayfalarindan ise utandigim için hiç bahsetmiyor, bu karanlik sayfalardaki hata ve günahlarimi Rahim ve Settar olan Rabbimin affedip-örtmesini diliyorum.
Not: Bu yazi insandergisi.com adresinden alinmistir. Orijinali için asagidaki linki tiklayiniz.
insandergisi.com/mehmed-alagas-kimdir-biyografi.html
