Bir pazar akşamıydı.
Fırtınayı saklayan kar taneleri,
Sessizce konuyordu yüreğime.
Kışın son karıydı diyordum kendi kendime,
Yarından sonra baharı müjdeleyen.
Ömrümden eksilttiğim.
Zemheriden arda kalan son çeltikti.
Oysa bitmeyecek bir kışı saklıyormuş sinsice.
Yüzümde eriyip akan katreler,
Kıyametin timsah gözyaşlarıymış.
Bir daha kalkmayacak yorganı ilmek ilmek işleyip,
Beyaz karanlığına kapatıyormuş sokaklarımın,
Şehrimin, hatıralarımın.
Yıldızları da kapatmıştı bulutlar,
Kopacak figanın ağıtını perdeliyordu.
Ve kışı yeni başlıyordu hayatımın.
Ben habersizce dolaşırken sokaklarında memleketimin,
Son kez bakıyormuşum yarım minareye, bilmeden.
Yarım kalmış bir ömrün simgesi,
Tamamlanmamış hikâyenin ayracı.
İdama götürdüğü baharın,
Kırılan kalemiymiş baktığım,
Bitmeyecek sürgünün mahpus penceresinden.
Kaldırımlar, son halısıymış merdiven bitiminin.
Akşam eve dönerken yüreğimdeki sevinç kıpırtıları,
Uyanamadığım sabahın hüznünü saklıyormuş.
Gözlerime kapaklanan gece,
Ansızın gelmeyi bekleyen felaketin suskunluğuymuş.
Ve sonra koptu tufan.
Yükselen feryatlarBeydağ’ı ağırlığında.
Ölümden kaçışın kapısıydı sinesi babaların,
Anneler siper etmişti gövdelerini evlatlarına.
Durmuyordu yer.
Ona eşlik eden gökler ayaktaydı,
Mahşerin provasında.
Tekrar tekrar çalıyordu bu şarkı,
Yüzyılların sinesinde koparak gelen,
Hüzünlü harflerle bestelenen.
Güneş süzülmüyordu artık,
Moloz tozlarının arasında.
Sis perdesi aralanınca,
Girilecek bir kapı yoktu yuvalara.
Kayboldu hatıralar.
NeFuzuli Yokuşu kaldı,
NedeKığılıPasajı’nda Kasım amcanın buğulu paça çorbası.
Nice çınarlara hayat veren,
Yarım asırlık fidan devrilmişti yanı başında.
Acıları tatlandırmıyordu Şire Pazarı.
Yeşilyurt’un tavasını pişiren fırın üşüyordu.
Hayalleriminmembaı kurudu.
Hatıralardan esip gelen,
Kanal boyunun son nefesiydi içime çektiğim,
Umutlarımla buluşacak bir yer yoktu artık.
Yıldız Büfe, elveda diyordu bu kezbuluşanlara.
KışlanınBaşı, son kez ağırlamıştı misafirlerini.
Bakırcılarçarşısını gösteren çekiç sesleri sustu korkudan.
Nereye tutunacağım bilmiyorum.
Emeksizin yokuşu yorgun,
Taş mağaza pusulası kırık,
Beydağ’ının başı dumanlıydı.
Bilseydim doya doya bakardım,
Yüz üstü devrilen yüzünememleketimin.
Doya doya bakardımAkpınar’da akşam telaşına,
Tecde’nin parlayan ışıklarına.
Doya doya bakardım gelinliğinden gülümseyen baharına,
Kaysıdan dizilmiş gerdanlık,
Ve kiraz kızıllığında küpelerine.
Bilseydim bir kez daha “bulunmaz eşin” türküsünü söylerdim.
Gönülleri coşturan aya bakardım Horata’dan.
Güneşini seyrederdim Mihraplık’tan bayram namazında.
Doya doya dinlerdim Teze Cami’den ezanını.
Defalarca kapanırdım secdeye, şahitliğinde kıble duvarının.
Sen uyurken yürürdümİstasyon VirajınataKanal Boyundan.
Durup dinlerdim Yeşiltepe, Çarmuzuminibüsünün telaşla çağıran sesini.
Binerdim Taştepe, Battalgazi’ye giden otobüsüne.
Bilseydim bir kez daha adımlardım,
Gündüzbey’e uzanan,
Yeşilyurt’un tarih olan tarihi sokaklarını.
Kazırdım hatıralarıma,
Her köşe başını,her kaldırım taşını,
Hayallerimi beslesin diye.
Ağıtlar yakışmadı sana,
Halaylarla şenlenen sokaklarına.
“Yolun altı-üstü” tartışmasını şimdiden özledik,
Alt üst olmuş sokaklarında.
Kuzeyle çevrelenecek ulaşımın heyecanı varken,
Güneyin kuzeyine karıştı.
Doğanşehir, batan güneşin adıydı.
Ne ramazan sevinci kaldı,
Nede bayram coşkusu mateminin gölgesinde.
Baharınıgöremedik penceresiz çadırlarda,
Soğuk ve ürkütücü.
Yazdan umudumuz yok artık.
Viran olmuş mekânlarını çekiyor Alişan,
Arşivinden fotoğraflarla yan yana,
Unutmamak için.
Biz seni şimdiden özledik.
Hasretin kor gibi yakıyor yüreğimizi,
Kışın ayazında.
Biz yaşarken tarih oldu albümdeki her resmin,
Hepimiz yaşlandık her yaşta.
Yaşanmışlıklar bir enkaza dönüştü.
Mezarlığa taşındı naaşın makinalarla,
Birlikte götürdüğün canlarla yan yana.
Sen gittin bırakarak bizi,
Gözyaşlarıyla arkanda.
Şimdi senden kalan tek türkü.
FahriKayahan’ın yüreğinden kopan.
Figanla bestelenene nakarat.
Hep bir ağızdan okunan,
Uyan Malatya’m uyan derin uykudan
Uyan Malatya’m uyan derin uykudan
DEPREM DİRENÇLİ KENTLER İÇİN BELEDİYELERDE YENİDEN YAPILANMA (3)