Asrın soykırımına karşı soylu bir direnişi temsileden Sumud Filosu harekete geçmek için gün sayıyor…
Belirsizlikler yer yer belimizi bükse de katılımcılarda muhteşem bir dayanışma ve direniş ruhu var…
Küresel ölçekte gerçekleşen bu sivil başkaldırı şimdiden dünyada birçok dengeyi ve düzeni sarsmaya başladı…
Kuşkusuz bu Filo askeri bir güç değil… Fakat İsrail’in tüm hesaplarını altüst edebilecek bir güce sahip.
Tarihin en büyük deniz misyonu, Sumud Filosu 3 bin kilometrelik bir yolu kat edecek… Henüz Filo harekete geçmeden insanlık vicdanın nasıl sel olup aktığına şahitlik ediyoruz…
Deniz ayağında biz, karada siz…
Evet, Akdeniz’de gemiler Gazze’ye yürürken, siz karada gemileri yürüteceksiniz, tıpkı Fatih Sultan Mehmed’in karada gemileri yürüttüğü gibi… Gökte ise Ebabiller bize eşlik edecek…
Biliyorum başımıza bir şey gelirse, bazıları sadece kınamakla yetinecek, ancak unutmayınız ki milyonlar arkamızdan yürüyecek…
BM ve malum başkentler bizden taraf olmasalar da tarih, zaman, vicdan, deniz, rüzgâr, arz ve sema bizden taraf…
Dahası ve en güzeli Allah bizimle beraber… En büyük güvence…
İlhamımızı Hz. Musa (as)’dan aldık…
“Kuşkusuz Rabbim benimle beraberdir, bana mutlaka çıkış yolu gösterecektir.” (Şuara, 62)
Kızıldeniz Hz. Musa’ya yolverdi, Akdeniz’in bizi Gazze’ye taşıyacağına inanıyoruz…
Bunu nereden çıkarıyorum? Aktivistlerin kararlılığından, samimiyetlerinden…
Bu adanmış yürekler şunu demiyorlar:
“Ey Musa! O güçlü topluluk orada olduğu müddetçe biz oraya girmeyeceğiz. Haydi, sen ve Rabbin gidin savaşın; biz işte burada oturuyoruz.” (Maide, 24)
Aksine Bedir Savaşında ashabın bilincini kuşanmışlar…
Ensardan Sa’d bin Muaz ne demişti?
“Ya Rasulallah… Seni gönderen Allah hakkı için artık denize yürürsen, seninle beraber biz de gireriz.”
Tunus sahillerinde Asrı Saadet esintilerini soluyoruz…
Gemi yolcuları geriye dönüş gemilerini çoktan yakmışlar…
Bu insanlar selfie çekmek, takipçi sayısını artırmak için veya macera olsun diye buralara gelmiş değiller…
Dünyalık korkuları, beklentileri, bağlantıları aşarak, adanmış yürekleri ile yola revan olmuşlar…
Düğün hazırlığı yaparken düğününü erteleyip buraya gelen gençlerle beraberiz… Gelin adayına soruyorum; tepkisi ne oldu?
“Ben de bu filoya katılamaz mıyım?” dediğini duyunca duygulanıyorum…
Elhamdulillah, gelinlik giymeyi erteleyip kefenini beline sarıp gemide yer almak için can atan kızlarımız var…
Henüz iki aylık evli, civanmert delikanlının eşiyle helalleşip Hak yoluna baş koyuşunu hangi kelimelerle ifade edebilirim ki?
Fabrikalarını, mağazalarını bırakıp gelen iş insanlarımızın tercihlerini duyunca Rabbime hamd ediyorum…
Kariyerinden, resmî görevinden, statüsünü kaybetmekten korkmayan insanımızın kararlılığı gelecekle ilgili umutlarımızı yeniden yeşertiyor…
Ne diyorlar?
- “Allah beni Gazze’ye gitmek için denize açılacak Filo’nun parçası olmakla şereflendirdi. Başka işler önemli değil. O rızkımızın kefilidir. Hiçbir endişemiz yok…”
Evet, bütün riskleri gözealan, görevden atılma pahasına burada olmayı tercih edenleri selamlamak durumundayız…
Katılımcıların isimleri açıklanırken, ismi çıkmayanların hüznüne tanıklık ediyoruz…
Bir tarafta ismi okunanların sevinç gözyaşı, diğer yandan ismi okunmayanların hüzün gözyaşı…
Düşünüyorum, acaba bu gözyaşlarından hangisi Allah katında daha değerlidir?
Gözlerimin önüne Tebük Seferi’ne katılamadığı için gözyaşı döken sahabilerle ilgili ayet geliverdi:
“Kendilerine binek sağlaman için sana geldiklerinde: Sizi bindirecek bir binek bulamıyorum deyince, harcayacak bir şey bulamadıklarından dolayı üzüntüden gözleri yaşararak dönen kimselere de (sorumluluk yoktur).”(Tevbe, 92)
Tüm bunlar Gazze’nin gücü ve güzelliği… Etkisi ve semeresi…
Hülasa, kendilerinden vazgeçenler vazifelerinin başındalar.
Unutmayın, günün sonunda iyiler kazanacak…
Yazının orjinali için bakınız:https://www.milatgazetesi.com/vira-bismillah
*Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Hikmet Akademisi'nin editöryal politikasını yansıtmayabilir.
